(G)oud

Meneer is stil. Even vraag ik me af of hij vanwege zijn hersenbloeding misschien niet kán praten. Maar wanneer ik zijn vrouw een complimentje geef dat ze er echt veel jonger uitziet dan 84, steekt hij ineens zijn hand op: “Zij ziet er dan misschien jonger uit, maar ik bén jonger” zegt hij met een ondeugend lachje. “Ja, zijn humor is hij gelukkig niet kwijt” zegt mevrouw.

Er volgt een korte discussie over hoe oud wie nu eigenlijk precies is.

Hoe zat het ook alweer?

“Ohja, jij bent 83..”

“Nee, 82!”

“Ohja, 82, want we schelen 2 jaar en ik ben 84”.

Check. Dat dat maar helder is.

Ik geniet van de manier waarop ze met elkaar communiceren. Ze zijn duidelijk al heel wat jaren samen. Mevrouw kletst gezellig de oren van mijn hoofd en meneer gooit er vanuit zijn stilte af en toe ineens een droge opmerking tussendoor. Hij klinkt serieus, maar wanneer ik hem aankijk zie ik een twinkeling in zijn ogen.

Niet veel later zit mevrouw de krant te lezen.

“Moet je luisteren. Hé.. joehoe..moet je luisteren!”

“Nee.”

Ik schiet in de lach! Gewoon ‘nee’ zegt ie!

Mevrouw trekt zich er niks van aan en begint evengoed hardop voor te lezen. Plots gevolgd door een stevig “Gadverdamme!”. Ik kom niet meer bij. Om de één of andere reden past dit woord in mijn hoofd totaal niet bij een keurige oude dame met grijs haar. Maar ze zei het toch echt!

Terwijl ik de schoonmaakspullen opruim praten we nog even na over wat er precies zo ‘gadverdamme’ was. En dan zit mijn werk er voor deze ochtend alweer op.

Na een hoop bedankjes, “fijn dat je er was” en “wie weet tot ziens”, trek ik de deur achter me dicht. Met een grote grijns loop ik de trap af naar beneden..

Wat een heerlijke mensen!

Als je op deze leeftijd samen zo jezelf kunt zijn.. dat is Goud!