27 apr 2019

Een onverwachte, zachte paardenneus in mijn gezicht...

Soms loopt het leven anders dan gehoopt. Toen ik 5 jaar geleden als een blok viel voor de bijzonder indringende, bijdehante blik van een (toen nog) hele kleine Amy, was ik nog gezond. Ik had een vaste baan met een mooi inkomen en een derde paard erbij ging ons prima lukken. Ik had er zin in. Weer een nieuwe uitdaging. Een ander karakter. Helemaal leuk!

Ik raakte mijn vaste baan kwijt en ook mijn normale leven.

Helaas liep het anders. Ongeveer een half jaar nadat Amy hier kwam wonen, werd ik ziek. Serieus ziek. Na lang dokteren en een hoop kastjes en muren, bleek ik chronische lyme te hebben. Ik raakte uiteindelijk mijn vaste baan kwijt en ook mijn normale leven. Dat wat ik voorheen als normaal ervaarde, was ineens niet meer normaal. Ik kon vaak niet meer dan doodvermoeid op de bank liggen en niks doen. Zelfs iets simpels als douchen was soms een ware uitputtingsslag.

Het was behoorlijk zoeken naar de juiste behandeling(en) en het kostte veel geduld, geld én doorzettingsvermogen om weer een beetje op te krabbelen. Inmiddels ben ik gelukkig (God zij dank!!) weer gezond genoeg om mijn huidige werk bij Horse2Heart te kunnen uitvoeren. Maar mijn energieniveau is anders dan het ooit was en dat zal waarschijnlijk ook altijd wel zo blijven.

Het gevolg hiervan was dat de zorg van drie paarden me te zwaar ging vallen. Vooral om er, naast de dagelijkse verzorging, ook nog op een ontspannen manier van te kunnen genieten. Zo werd een mooie hobby een last. Niet alleen lichamelijk, maar ook financieel. Het (wegens de droogte) enorm dure hooi van afgelopen jaar deed ons uiteindelijk de das om. Het ging zo niet langer en dus heb ik onlangs met pijn in mijn hart het besluit moeten nemen om voor Amy op zoek te gaan naar een nieuw thuis.

Dat is gelukt. Gisteren vertrok ze naar haar nieuwe plek. Alles wat ik haar hier niet meer kon bieden, krijgt ze daar wel. Vooral voldoende ruimte, beweging en aandacht. Ze mag eindelijk lekker aan het werk. Doen wat ze zo graag doet. Ik ben ontzettend blij dat ik voor haar zo'n fijne, goede plek heb kunnen vinden. En ondertussen...

Wat kan het ongelooflijk zeer doen als je afscheid moet nemen.

Ondertussen is er ook pijn. De pijn van afscheid. Want wat kan het ongelooflijk zeer doen als je afscheid moet nemen. En wat vinden we het vaak ook moeilijk om dat op een goede manier te doen.

Als ik iets geleerd heb de afgelopen jaren - ook in mijn ziekteproces waarin ik keer op keer weer dingen en mensen los moest laten, mijn verlies moest nemen - dan is het wel dat het zó belangrijk is om het toch te doen! Om er aandacht voor te hebben. Om niet op de vlucht te gaan voor de pijn en het verdriet dat het in je oproept, maar bewust afscheid te nemen. Om de gevoelens die daarin meekomen toe te laten, te doorleven, troost te zoeken, steun te halen en zo te ervaren dat je na een goed afscheid ook weer verder kunt. Natuurlijk mét gemis. Mét pijn. Want het doet gewoon verrot zeer als je datgene of diegene los moet laten waar je zo van hield...

En ondertussen geef je jezelf een kado wanneer je mag rouwen om je verlies. Het is belangrijk. Voor jou. En voor wat of wie er was.

Een onverwachte, zachte paardenneus in mijn gezicht...

Ik kan dat niet alleen. Rouwen. En ik geloof ook dat we ervoor gemaakt zijn om dit soort dingen niet alleen te doen. Net zoals de paarden elkaar nodig hebben in de kudde, hebben mensen elkaar ook nodig. Ikzelf heb hierin mensen nodig. En God. En soms... is er ineens een onverwachte, zachte paardenneus in mijn gezicht, waardoor de tranen spontaan over mijn wangen rollen en ik voel hoe het huilen van mijn verdriet weer nieuw leven geeft. Nieuwe energie. Nieuwe hoop. Het Leven gaat door. Ondanks alle pijn en dwars door de pijn heen. Het Leven is.

Misschien herken je hier iets van en zit je zelf ook tegen een afscheid aan te hikken of heb je net afscheid moeten nemen van iets of iemand. Loop je hierin vast? Vind je het moeilijk om met het verlies om te gaan of heb je behoefte aan een beetje steun of troost? Wees dan welkom!! Er is hier plek voor jou!